ارزیابی توزیع تنش وارده بر ایمپلنت در پروتز پارسیل متحرک متکی بر ایمپلنت و دندان طبیعی به روش فتوالاستیک

ارزیابی توزیع تنش وارده بر ایمپلنت در پروتز پارسیل متحرک متکی بر ایمپلنت و دندان طبیعی به روش فتوالاستیک دکتر مجید ناصرخاکی۱- دکتر آرش شیشه ییان۲ ۱- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، تهران، ایران ۲- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران چکیده زمینه و هدف: طرحهای مختلفی برای اتصال ایمپلنت به دندان طبیعی در پروتزهای پارسیل به کار گرفته شده که البته هنوز مطالعات کافی درباره الگوی توزیع تنش در آنها انجام نشده است. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین الگوی توزیع تنش وارده بر ایمپلنت در پروتز پارسیل متحرک متکی بر ایمپلنت و دندان طبیعی به روش فتوالاستیک انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه اجزای محدود یک مدل فتوالاستیک بی‌دندانی از فک پایین انتخاب و دو ایمپلنت Ankylosis در موقعیت دندان شش قرار داده شدند. اتصال بین ایمپلنت و دندانها از طریق یک پروتز پارسیل انجام گرفت. اتصال بین آکریل و ایمپلنت با کمک طرحهای Ball وTelescopic Crowns صورت گرفت. بر روی دندانهای پایه دو کراون که یکی فاقد اتچمنت (ارتجاعی) و دیگری دارای اتچمنت خارج تاجی (غیرارتجاعی) بود طراحی و پروتزهای پارسیل مربوطه ساخته شد. نیرو صد نیوتونی به صورت عمود در ناحیه میانی بین ایمپلنت و دندان اعمال گردید. در نهایت الگوی توزیع تنش وارده به ایمپلنت در اتصالات مختلف ایمپلنت به دندان با روش فتوالاستیک تعیین شد. یافته‌ها: تمرکز تنش در ایمپلنت در اتصالات Resilient حداقل و در اتصالات Rigid از سایر گروهها بیشتر بوده است. نتیجه‌گیری: استفاده از اتصالات Resilient بین ایمپلنت و دندان، حداقل تمرکز تنش در ایمپلنت را ایجاد کرده بود، هر چند در این نوع اتصال پروتزهای پارسیل متحرک دچار بی‌ثباتی شدند، با این حال تصمیم به استفاده از اتصالات مختلف دندان به ایمپلنت باید بر اساس شرایط بالینی صورت گیرد. کلید واژه‎ها: پروتزهای پارسیل ، ایمپلنت، ارزیابی فتوالاستیک نویسنده مسئول: دکتر آرش شیشه‌ییان، گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران e.mail:pashrs۲@yahoo.com